Mijn thuis is niet waar mijn pintje staat
Herken je de volgende situatie? Je zit in een gesprek onder kennissen en het thema luidt “koetjes en kalfjes”. Terwijl de vrouwen het hebben over typische Flair-onderwerpen, halen de kerels enkele stoere bier-verhalen uit de kast. Je oren spitsen zich afwisselend naar de linker- en rechterkant van de tafel want als HSP kies je geen partij en wil je beide discussies blijven volgen. Toch raak je niet echt in beroering van deze dagelijkse thema’s, die gewoon te banaal lijken om je verder in te verdiepen.
Maar je bent ook empathisch en doet je uiterste best om belangstelling te vertonen en een punt van gemeenschappelijke interesse te vinden. Dat lukt je meestal behoorlijk goed, zo goed zelfs dat je heel makkelijk op de sympathie van je omstanders kan rekenen.
Iedereen tevree, behalve de HSP. Want terwijl je disgenoten nagenieten van een gezellig avondje, ga je zelf naar huis met een gevoel van leegte. Heel anders was de avond verlopen indien er aan diezelfde tafel een zielsgenoot had gezeten. Die had je er immers meteen uitgehaald.
Herkenning is erkenning
Met hoogsensitieve personen is het immers onmogelijk om het te blijven hebben over de beslommeringen van elke dag. Want niets doet meer deugd dan te spreken over je eigen diepere ervaringen, die dingen die je echt beroeren. En dat hoeft zelfs niet altijd serieus te zijn. Het kan gaan over hoe je energiepeil in balans houdt, hoe mensen om je heen evolueren, welke muziek je in hogere sferen brengt, hoe blij je wordt van de gedrevenheid van anderen...
Uren en dagen kan je mensen en situaties binnenstebuiten keren, met maar één doel: je persoonlijke groei. En dat voelt als thuiskomen, bij anderen en bij jezelf.
Jezelf zijn is thuiskomen in het leven. Liefde is thuiskomen bij jezelf, bij de ander.
Getuigenis | Taelman, K. De Cocon, jaargang 9, editie 50