Toen ik echt van mezelf begon te houden
Toen ik echt van mezelf begon te houden, begreep ik dat ik altijd en bij elke gelegenheid op het juiste moment op de goede plek ben, en dat alles wat er gebeurt goed is. Vanaf dat moment had ik rust. Vandaag weet ik: dit is wat men vertrouwen noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, begreep ik hoe kwetsend het kan zijn voor iemand als ik hem mijn wensen opdring, terwijl ik weet dat de tijd nog niet rijp is, en ook al was ik zelf deze persoon. Vandaag weet ik: dit is wat men respect noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, erkende ik dat emotionele pijn en leed enkel waarschuwingen zijn om niet tegen mijn eigen waarheid in te leven. Vandaag weet ik: dat is wat men authentiek zijn noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, ben ik er mee gestopt te verlangen naar een ander leven, en kon ik zien dat alles om me heen een uitnodiging tot groei was. Vandaag weet ik: dat is wat men maturiteit noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, ben ik ermee gestopt mezelf geen vrije tijd te gunnen, en ben ik ermee gestopt grote projecten voor de toekomst te ontwerpen. Tegenwoordig doe ik alleen dingen waar ik plezier en vreugde uit schep, dingen waar ik van houd en die mijn hart raken, op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo. Vandaag weet ik: dit is wat men eerlijkheid noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, heb ik me vrij gemaakt van alles wat niet gezond voor me was, van voeding, mensen, dingen, situaties, en van alles wat mij steeds weer naar beneden trok en weg van mezelf. In het begin noemde ik dit gezond egoïsme, maar vandaag weet ik: dit is wat men eigenliefde noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, ben ik er mee gestopt altijd gelijk te willen hebben, en zo had ik minder vaak ongelijk. Vandaag weet ik: dit is wat men nederigheid noemt.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, heb ik geweigerd om nog verder in het verleden te leven, en om me zorgen te maken om de toekomst. Nu leef ik enkel in het heden waar alles plaats vindt, en zo leef ik elke dag en ik noem het bewustzijn.
Toen ik echt van mijzelf begon te houden, erkende ik dat mijn manier van denken mij ongelukkig en ziek kan maken. Toen ik de kracht van mijn hart inschakelde, kreeg mijn verstand een belangrijke partner. Deze verbinding noem ik de wijsheid van het hart.
Wij hoeven niet bang te zijn voor discussies, conflicten en problemen met onszelf en met anderen, want soms botsen zelfs de sterren op elkaar waardoor er nieuwe werelden ontstaan. Vandaag weet ik: dit is het leven!
Getuigenis | Charlie Chaplin, 70ste verjaardag, 16 april 1959, De Cocon, jaargang 10, editie 55