In de Cocon met Veerle Dobbelaere
Dag in dag uit ontmoet je mensen die, net als jij, hooggevoelig zijn. Je hoeft het niet meteen op te merken, misschien praat je er ook niet zo vaak over of weet je gesprekspartner niet waar zijn sensibiliteit vandaan komt. Toch kan je heel wat opsteken van je hooggevoelige medemens. Hoe gaat hij ermee om? Wat is zijn grootste kracht? Hoe staat hij in het leven? In de reeks ‘In De Cocon met…’ gaan we in dialoog met een bekende HSP.
Als actrice is Veerle Dobbelaere al jarenlang bezig met het vormgeven van verhalen. Door haar oprechte interesse in mensen, gekoppeld aan talenten als observeren en communiceren heeft zij een mooie carrière als actrice kunnen uitbouwen. Intussen wil zij deze talenten inzetten als coach, samen met haar ervaringen als hsp, moeder, vrouw en haar coachingsopleiding, om mensen verder op weg te helpen, te groeien. Veerle Dobbelaere gelooft in mensen en maakt graag het verschil door mee op ontdekkingsreis te gaan met haar coachees. Een vrouw met vele gezichten dus, letterlijk en figuurlijk.
Hoe heb je ontdekt dat je hoogsensitief bent?
Als kind kreeg ik een boekje van de huisarts waarin stond dat er mensen zijn die anders functioneren dan de meesten. Dat maakte veel duidelijk voor mij. Maar ik stop mijzelf niet graag in het hokje ‘HSP’. Ik ben anders, maar is niet iedereen uniek? Al toen ik een kind was, wist ik dat ik een buitenbeentje was. Doordat ik uit een familie kwam die als ‘vreemd’ bekend stond, had ik al heel snel iets van ‘so what, dan ben ik maar vreemd!’
Eerlijk gezegd lijkt een niet-HSP zijn mij nogal saai.
Wat betekent het voor jou om een HSP te zijn?
Zelfs binnen de HSP-familie ben ik een uitzondering. De meeste HSP’s zijn introvert, maar ik ben extravert.Ik heb veel behoefte aan contact, aan naar buiten komen. Ik ben graag creatief, maar ik werk niet graag alleen. Mijn eerste interieurlijn Dobs heb ik alleen op poten gezet, voor Clodette werk ik samen met iemand en dat voelt veel beter.
Wat zijn voor jou de voor- en nadelen van hoogsensitief zijn?
Ik ben enorm gevoelig voor geluiden en geuren. Met sommige mensen kan ik bijna niet praten omdat hun lijfgeur of adem mij storen. Een ander nadeel is dat ik me snel overweldigd kan voelen door drukte, zoals laatst op de première van Lee & Cindy C., de nieuwe film van Stany Crets. Maar eigenlijk vind ik dat er vooral voordelen zijn. Ik vind het heerlijk om zoveel te voelen! Eerlijk gezegd lijkt een niet-HSP zijn mij nogal saai.
Heb je trucs om om te gaan met moeilijke situaties?
Voor mij is het belangrijk het evenwicht te bewaren tussen isolement en verbinding, tussen mijzelf en anderen. Mindfulness helpt me om naar binnen te keren, om de nodige aandacht aan mijzelf te geven. Wat of wie helpt je in moeilijke situaties? Mijn partner is een uitstekende entertainer en erg goed in het opvangen van mensen. Ik kan me vol vertrouwen achter hem verschuilen. Ook belangrijk is mensen rond mij te hebben bij wie ik me goed voel. Als actrice had ik het geluk te werken met mensen die minstens even gek waren als ikzelf.
Hoe heb je HSP-zijn ervaren in je acteercarrière?
Als actrice heeft een HSP zijn alleen maar voordelen. Ik kan me makkelijk verplaatsen in de gevoelens van personages. Op een filmset ben ik mij bewust van alles wat rond mij gebeurt, zodat ik heel snel op iets kan reageren of anticiperen.
Het is belangrijk het evenwicht te bewaren tussen isolement en verbinding.
Heeft een HSP-zijn iets te maken met je switch van actrice naar een coaching praktijk?
Onrechtstreeks wel. Enerzijds kwam ik tot de conclusie dat er maar weinig interessante rollen zijn voor vrouwen van mijn leeftijd, anderzijds hou ik enorm van werken met mensen. Hun verhalen boeien mij. Ik kan me makkelijk in hun problematiek verplaatsen en voel snel aan waar ze vastlopen. Voor mij was het dus een logische stap.
Waarom werk je het liefst met vrouwen?
Het is niet zo dat ik uitsluitend met vrouwen werk, iedereen is welkom in mijn praktijk. Maar ik werk inderdaad het liefst met vrouwen, waarschijnlijk omdat ik er zelf een ben. En ook omdat ik vind dat vooral vrouwen zichzelf vaak in de weg staan. Ik geef hen graag een duwtje in de juiste richting, de richting die goed voor hen is.
Nee, ik ben niet gek. Ik mis alleen een filter in mijn hoofd.
In mei nam je deel aan het congres over hoogsensitiviteit aan de VUB. Wat heeft je daartoe bewogen?
Uiteraard intrigeerde het onderwerp mij. Door het congres besef ik dat hoogsensitiviteit ook wetenschappelijk aanvaard is. Als mijn kinderen of mijn man mij nu voor gek verklaren omdat ik bijvoorbeeld iets gehoord heb en zij niet, denk ik bij mijzelf ‘Nee, ik ben niet gek. Ik mis alleen een filter in mijn hoofd.’
Interview | Dosogne, V., De Cocon, jaargang 11, editie 65