De soundtrack van mijn leven
Muziek speelt een enorme rol in mijn leven. Ik herinner me een zingende vader en een immer fluitende opa. Ik herinner me de wil om –hoe sneller hoe liever- noten te leren lezen.
Muziek speelt een enorme rol in mijn leven. Ik herinner me een zingende vader en een immer fluitende opa. Ik herinner me de wil om –hoe sneller hoe liever- noten te leren lezen. Vanaf het tweede leerjaar stond ik tweemaal per week met mijn boekentasje te wachten aan de trap van de muziekacademie. Ik leerde piano, orgel en dwarsfluit en maakte deel uit van orkestjes en gospelgroepjes in mijn vrije tijd. Ik herinner me exact op welk nummer ik mijn eerste liefje zoende (Broken Wings van Mister Mister), ik herinner me het nummer van de eerste slow met mijn huidige echtgenoot (A whiter shade of pale). Zelf pasgetrouwd, luisterden we samen menige trouwmis van vrienden op: hij op de gitaar en ik op de dwarsfluit. Toen kwamen de kinderen, en ergens onderweg ben ik de drive verloren om zelf te musiceren, maar de liefde voor muziek is altijd gebleven. Ook de kinderen erfden het: de oudste maakte zijn slagwerk af en is nu paukenist bij een harmonie. De tweede is vooral skater, hij luistert naar reggae en drum and base. Mijn derde zoon lokt liefjes met zijn ukelele en mijn dochter doet al bijna tien jaar klassiek ballet.
Toen ik een half jaar geleden compleet crashte, suggereerde mijn therapeute dat ik misschien de dwarsfluit maar eens opnieuw ter hand moest nemen. Ik deed het een paar keer, maar ik ben helaas zelden alleen thuis en een ongeoefend speler produceert niet echt prachtige muziek. Toch vond en vind ik altijd rust in muziek. Ik dank de hemel voor Spotify, waar ik zelf lijsten kan samenstellen van muziek die bij me past. Ik beluister mijn lijst tijdens het strijken, in het bad, wanneer ik toezicht heb op een speelplaats of gewoon wanneer ik me even terugtrek in mijn slaapkamer overdag omdat het allemaal wat veel en wat druk is. De uit-knop van mijn autoradio weet ik amper staan, de volumeknop des te beter.
Het ritme van het lichaam, de melodie van de geest en de harmonie van de ziel maken de symfonie van het leven
Zonder muziek zou mijn leven leeg zijn. Muziek is een toegankelijke vorm van poëzie voor mij, ik ken talloze songteksten uit het hoofd. Sommige hebben echt een bijzondere betekenis, sommige lijken me te helpen en inzicht te geven.
Jaren geleden, toen ik een bende ‘onmogelijke’ leerlingen had op een school ver weg van huis, speelde ik elke avond ‘I’m still standing’ van Elton John terwijl ik van de school wegreed, en de stress gleed van me af. Toen ik een uur later thuis stond, waren de spanningen weg, achtergelaten in de muziek. Een goed halfjaar geleden, benoemde mijn therapeute wat ik altijd geweten heb: ik ben hoogsensitief, en in die zin een beetje anders. Ik ben ‘Fragile’ (Sting), en ‘I refuse to be ashamed of myself anymore, I will choose to be true to myself evermore’ (Fiction Plane). Ik durf nu ongegeneerd toegeven aan soms melige teksten, maar ik ‘move in the right direction’ (Gossip). Ik denk ook dat menig HSP de tekst van The Logical song herkent. Jammer dat ik er geen muziek kan bijstoppen hier, maar je moet het beslist eens opzoeken. (Supertramp, lyrics Roger Hodgson)
Column | Egeltje, De Cocon, jaargang 13, editie 76