Mensen om je heen en toch eenzaam

Met vrienden en familie samenzijn betekent voor heel wat hoogsensitieve mensen ook stress en verplichtingen. Het vooruitzicht op gedeelde gezelligheid is doorgaans iets om je op te verheugen. Maar het plannen, inkopen, voorbereiden en daarbij je grenzen blijven bewaken, valt niet altijd mee.

Het gebeurt nogal eens dat de HSP zich laat overrompelen door verzoeken van anderen. Zo wordt de indruk gewekt dat ‘echte gezelligheid’ alleen maar mogelijk zou zijn met grote hoeveelheden bijzonder eten, veel drank en natuurlijk ook die feestelijke kledij.

Behoefte van de HSP?

Kijken we naar de basisbehoeften van de doorsnee HSP, dan wordt al snel duidelijk dat het een en ander niet altijd verenigbaar is. Bij echte gezelligheid denkt hij immers veel meer aan rustig en relaxed, een klein en select gezelschap, eenvoud, een goed gesprek en mogelijk enige introspectie. Hoewel er uiteraard ook HSP’s zijn die dol zijn op feestvieren met dansen en luide muziek, en die dat zo nu en dan echt nodig hebben om zich eens uit te kunnen leven, ligt de behoefte van de meeste HSP’s in een meer ingetogen sfeer. Begrijpelijk, gezien 70% van hen introvert is.

Samen en toch eenzaam

De mens is een sociaal wezen met behoefte aan contact en verbinding met andere mensen. Om te beginnen hebben we elkaar nodig om aan de meest elementaire basisbehoeften te kunnen voldoen. We hebben mensen nodig die werk voor ons verzetten, net zoals wij werk voor anderen doen. We kunnen niet zonder mensen die vaardigheden en talenten bezitten die wij zelf niet hebben, en zo zijn anderen die ónze vaardigheden nodig hebben, weer op óns aangewezen. We vullen elkaar aan en we zijn van elkaar afhankelijk voor onze primaire lichamelijke en geestelijke behoeften en voor onze veiligheid. We dragen bij aan het bestaan van anderen, en omgekeerd.

De werkelijke intelligentie werkt in stilte, daar bevinden zich de creativiteit en de oplossing voor velerlei problemen.

Eckhart Tolle

Ik denk dat ik maar weer over het weer zal praten

Je identificeren met anderen

We hebben vrienden en collega’s nodig om ons gewaardeerd te voelen, om te weten dat de dingen die we doen zinvol zijn. We willen ons kunnen identificeren en ergens bij horen en daarvoor zoeken we aansluiting bij grotere groepen. Het besef ergens bij te horen, geeft een gevoel van zekerheid en wie ergens bij hoort voelt zich minder alleen.
Je vergelijkt je met anderen. Je deelt dingen met anderen, maar bent tegelijk ook heel anders. Jij bent jouw eigen IK. Die is niet hetzelfde als die van een ander. Dat lijkt voor de hand liggend, maar het grappige is dat we vooral letten op al die facetten die we met de ander gemeen hebben. Zo lang we ons concentreren op onze raakvlakken met de ander voelen we ons minder alleen.

Echte verbinding

De meeste HSP’s hebben een sterke behoefte aan echte verbinding met andere mensen. Oppervlakkige gesprekken is niet iets wat de HSP op de lange duur nodig heeft. De HSP heeft doorgaans meer voeding nodig en wil ook graag meer voeding geven. Op de klassieke feestjes kan het gebeuren dat er niet wordt voldaan aan die behoefte van het maken van verbinding. Anders gezegd, je kunt je niet identificeren met de groep. We staan dan met een leeg hart en voelen ons eenzaam. 

“De werkelijke intelligentie werkt in stilte”, zegt Echkart Tolle. Het werkelijke begrijpen gebeurt in stilte. Eenzaamheid is stilte. Het is de ontmoeting met jezelf. Die ontmoeting is niet altijd even leuk. Misschien vind je wat je daar diep vanbinnen tegenkomt niet zo leuk en aardig, en wil je het niet onder ogen zien. Het is echter daar, diep vanbinnen, waar we als mens kunnen groeien. 

Alleen zijn is oké

Reclame wil ons vaak doen geloven dat het triest en zielig is om alleen te zijn. Je zou dat dus moeten voorkomen. Erger nog, het lijkt haast alsof je iets verkeerds zou doen of dat je een slecht mens zou zijn als je je gewoon liever af en toe afzondert. Alsof je op zijn minst raar of zonderling zou zijn als je gewoon liever alleen wilt zijn. Dat klopt niet.

We worden alleen geboren en ook sterven doen we alleen. Dat is niet zielig of triest. De behoefte om zo nu en dan eens alleen te willen zijn is een intens menselijke behoefte, net zoals het met anderen willen delen en samen willen zijn een intens menselijke behoefte is.

We hebben het nodig om ons van tijd tot tijd eens helemaal af te zonderen. Beetje bij beetje ontdek je dan ook meer over jezelf en mogelijk besluit je om met die zelfkennis aan de slag te gaan. Bewust kiezen voor momenten dat je alleen bent kan voor de HSP een medicijn zijn. Alleen zijn met jezelf is voor velen dé manier om de batterijen op te laden en om creativiteit op te wekken en te cultiveren. Dat is dus niet raar of vreemd, maar het sluit aan bij het sterke innerlijke verlangen dat velen onder ons kennen, namelijk het verlangen om de dingen op een zinvolle en diepgaande manier te beleven.

Getuigenis | Zegers De Beijl, K., De Cocon, jaargang 10, editie 56

Terug naar uit De Cocon voor leden