Opladen
Overprikkeling, daar draait het allemaal om. Hoe leg je je oude moeder uit dat ze je overprikkelt? Ze weet dat je het gevoelige kindje bent, altijd geweest.
Daarom deed ze zo haar best je te beschermen. Deze overdaad aan goedheid verstikte je bijna, dus liep je veelvuldig weg van haar grote liefde. Je liet haar achter, met pijn in het hart, zonder te kunnen uitleggen waarom je absoluut weg moest. Hardnekkig probeerde ze je te achtervolgen, doorgronden, begrijpen, onderzoeken. Ze kon je niet vatten, je glipte nog meer weg.
Alles probeerde ze om haar doel te bereiken en haar gemoederen te bedaren. Maar nog steeds kwam ze er niet toe. Integendeel. Omdat zelfs jij jezelf niet begreep. Niemand in deze wereld scheen te begrijpen wat je bezielde. Je kreeg steeds meer stempels en etiketten opgeplakt. Soms paste het je wel enigszins, maar nooit helemaal. Dan is er HSP. Overprikkeling. De sleutel tot mijn ziel? Of mijn ego? Tot overprikkeling hoort zonder uitzondering: grenzen stellen. Die twee lappen het me telkens weer.
Grenzen stellen
Door op tijd grenzen te stellen, raak je niet overprikkeld. Ben je het wel, dan moet je opladen. Meer als de anderen. In mensentaal ben je dan dikwijls asociaal, slecht gezind, weeral moe, niet geïnteresseerd of een buitenbeentje. Of ook: verstrooid, arrogant, raar, eenzaat, avonturier, onverantwoordelijk en onvolwassen... Bij opladen horen demonen als schuldgevoel, schaamte, spijt, twijfel. In godsdiensten en allerlei filosofieën behoren ze tot het kwade. Toch zo moeilijk te vermijden. Wat zou het leven toch mooi zijn zonder schuld, schaamte, spijt en twijfel of angsten.
Wat hou ik daarvan en wat vind ik het moeilijk. Welk een energie voel ik als ik grenzen stel en zie dat ze aanvaard en gerespecteerd worden. Dat ze nog steeds van me houden daarna. Wat een angst heb ik voor ik mijn grenzen stel. De angst is bijna fysiek. Twijfels, lusteloosheid, slapeloosheid... ik moet mijn grenzen stellen. Ik moet die taak annuleren en iemand teleurstellen want ik ben overprikkeld. Ik moet iemand die mij mist even alleen laten want ik moet dringend een paar uur opladen. Ik moet een uitnodiging voorlopig afslaan want ik heb bezinning nodig. Ik moet die interessante job weigeren want ik ben opgebrand. Moeilijk.
Ik aanvaard dat ik mijn grenzen moet stellen als HSP om overprikkeling te vermijden, te voorkomen, te stoppen, want dat is het beste voor mezelf. Bij grenzen stellen hoort beslissingen nemen. Nog zo'n valstrik. Ik nam telkens foute beslissingen als ik overprikkeld was. Overprikkeling was de voorloper ook van een burnout. Had ik mezelf maar meer op tijd opgeladen, dan was het zover niet gekomen. Opladen is het sleutelwoord
Wat ze ook denken, zeggen, oordelen, er moet op tijd opgeladen worden of alles loopt fout.
Op tijd opgeladen of alles loopt fout
Wat ze ook denken, zeggen, oordelen, er moet op tijd opgeladen worden of alles loopt fout. Geld en werk zijn minder belangrijk dan opladen. De liefde van je leven is minder belangrijk dan opladen. Opladen is zwemmen in de zee, de zon op je huid, de geuren van een woud, een dier strelen, schilderen, een heet bad, wat je hart voelt, een vriendin ontmoeten, een lekkere maaltijd, een leuke uitstap, lachen om iets stoms, je uitleven, rusten, een nieuwe ervaring opdoen.
Wat het ook is, het geeft je meer energie en je houdt ineens meer van jezelf en van de wereld. Opladen is zelfaanvaarding en aanvaarding van het leven. Respect voor jezelf en de rest. Opladen is terug stralen. Mooie dingen aantrekken, letterlijk en figuurlijk. Ja, opladen is het sleutelwoord.
Getuigenis | Renata, De Cocon, jaargang 10, editie 56